امروز: پنجشنبه 9 فروردین 1403
دسته بندی محصولات
بخش همکاران
لینک دوستان
بلوک کد اختصاصی

آناتومی کاربردی گوش

آناتومی کاربردی گوش دسته: پزشکی
بازدید: 1 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 2077 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 19

ساختمان لاله گوش غضروفی است(به جز نرمه گوش) و در حوالی هفته نهم جنینی توسط 6 تكمه یا برجستگی در دو طرف اولین شیار حلقی در بین اولین و دومین ثوس تشكیل می شود و در حوای ماه چهارم جنینی شكل واقعی خود را به دست می اورد

قیمت فایل فقط 10,400 تومان

خرید

آناتومی کاربردی گوش

از نظر ساختمان و عمل گوش به سه قسمت: گوش خارجی. میانی و داخلی تقسیم می شود:
گوش خارجی External Ear :
گوش خارجی خود شامل سه قسمت(1)لله گوش (2) كانال یا مجرای شنوایی خارجی و (3) پرده صماخ است.
لاله گوش Auricle (pinna) :
ساختمان لاله گوش غضروفی است(به جز نرمه گوش) و در حوالی هفته نهم جنینی توسط 6 تكمه یا برجستگی در دو طرف اولین شیار حلقی در بین اولین و دومین ثوس تشكیل می شود و در حوای ماه چهارم جنینی شكل واقعی خود را به دست می اورد.
پوست لاله گوش نسبتاً نازك و دارای غدد سبابه بوده و در سطح اقدامی(خارجی) به سختی به پری كندریوم چسبیده است كه به همین دلیل كوفتگی های لاله گوش با تشكیل هماتوم در این سطح همراه خواهد بود.
كانال یا مجرای شنوایی خارجی External Auditory Canal (Meatus):
كانال شنوایی خارجی (EAM) از قسمت شیار حلقی به وجود آمده. در بالغین طول آن حدود 25 تا 30 میلیمتر است. یك سوم خارجی آن غضروفی و مابقی آن استخوانی است(در شیر خواران تماماً غضروفی است) قسمت غضروفی(خارجی) آن دارای انحنایی به خلف و بالا و قسمت استخوانی(داخلی) آن انحنایی به قدام و پایین دارد. لذا در بالغین جهت مشاهده كامل كانال شنوایی و پرده سماخ و بوسیله اتوسكوپ لاله گوش به سمت عقب و كمی بالا كشیده می شود. اما در اطفال (كمتر از 3 سال) انحنای آن كمتر و تا حدی بر عكس بالغین است و بایستی در مواقع معاینه لاله گوش به عقب و حتی كمی پایین كشیده شود.
پوست لاله گوش به داخل مجرا نیز امتداد یافته و بتدریج از ضخامت ان كم می شود بطوری كه در روی پرده صماخ به نازكترین حد خود می رسد و فقط اپیدرم باقی می ماند. بر خلاف قسمت استخوانی پوست ناحیه غضروفی حاوی واحدهای پیلوسباسه و غدد سرومنو مجموع ترشحات آنها موم یا واكس گوش را تشكیل می دهند.
نكته: مجرای گوش دو تنگه دارد یكی در مرز بین قسمت غضروفی و استخوانی و دیگری در 5 میلیمتری پرده صماخ. اجسام خارجی معمولاً در این دو ناحیه به دام افتاده و گیر می كنند.
موم یا سرومن (Ear cerumen) :
موم یا سرومن گوش مجموع ترشحات غدد سباسه و سرومن بوده. حاوی انواعی از تاسیدهای آمینه و اسیدهای چرب لیزوزیم و ایمونوگلوبولین است و بر اساس فنوتیپ ژنتیكی شخص ممكن است نرم و زرد تیره(فنوتیپ غالب) یا جامد. سفت و شكننده به رنگ زرد مایل به خاكستری باشد(فنوتیپ مغلوب).
غدد سرومن در واقع غدد عرق آپوكرین تغییر شكل یافته پوست بوده و ترشحات ان تحت تأثیر تحریكات آدرنرژیك حالات هیجانی تحریك فیزیكی مجرای گوش و مصرف داروهای آدرنرژیك مختصری افزایش می یابد.
نكته: قسمت غضروفی كانال گوش یكپارچه و مستحكم نبوده و دارای دو شكاف عرضی موسوم به شكافهای سارتورینی است و از این طریق عفونتهای شدید گوش خارجی می توانند به فضای بنا گوش تحت آهیانه ای و قاعده جمجمه انتشار یابد كه نمونه مشخص ان اوتیت خارجی برخیم است.
پرده صماخ (Tympanic Membrane) :
پرده صماخ صفحه ای بیضی شكل و كمی مایل با تحدب به گوش قسمت میانی با قطرهای 8.10 میلیمتر و ضخامتی حدود 130 میكرون بوده. از سه لایه(لایه اپیدرم در خارج. لایه فیبروزی در وسط و لایه مخاطی در داخل) تشكیل شده است.(شكل 1-1)
پرده صماخ به دو قسمت به نامهای ناحیه سخت و
ناحیه شل تقسیم می شود. برآمدگی طولی دسته استخوان 
چكشی(مهمترین علامت راهنما) است كه در وسط از ناحیه 
فوقانی قدامی به طرف ناحیه تحتانی خلفی امتداد دارد. به رأس
یا نوك آن ناف یا قوز گفته می شود. علامت راهنمای دیگر 
مخلوط یا مثلث نورانی است كه به صورت یك ناحیه مثلثی و 
درخسان در ربع قدامی تحتانی پرده صماخ دیده می شود و 
علت درخشان بودن آن انعكاس نور ثانویه به انحنای خاص این ناحیه است.


گوش میانی Middle Ear :
گوش میانی محفظه ای حاوی هوا به ابعاد تقریبی ارتفاع 15 میلیمتر(فوقانی تحتانی) طول 15 میلیمتر (قدامی خلفی) و عمق حدود 2 میلیمتر در قسمت تحتانی و 6 میلیمتر در قسمت فوقانی در داخل استخوان گیجگاهی بوده و شامل حفره یا فضای صماخی استخوانچه های شنوایی شیپوراستاش. حجره ماستوئید. سیستم پنوماتیك استخوان گیجگاهی و عصب كورداتیمپانیك است.
فضای صماخی (Tympanic Cavity):
فضای صماخی خود به ه قسمت به نام های Epitympanic Reccess یا (Attic) Mesotympanum و Hypotympanic Recces تقسیم می شود(شكل 2-1).
بین دو ناحیه اپی و مزوتیمپانوم یك تنگی آناتومیك 
وجود دارد و این مسأله می تواند منجر به احتباس 
و لوكالیزه شدن ترشحات التهابی در ناحیه آتیك و
در نتیجه صدمات بیشتر عناصر این ناحیه شود.


حجره ماستوئید (Mastoid Antrum) :
حجره ای كوچك در قسمت فوقانی خلفی خارجی حفره صماخی بوده و از یك طرف با واسطه یك منفذ كوچك با آتیك و از بقیه جهات با سلولهای هوایی استخوان گیجگاهی در ارتباط است.

سیستم پنوماتیك گیجگاهی (Temporal Paneumatic System) :
در داخل تنه استخوان گیجگاهی و زائه ماستوئید حفرات ریز هوایی همانند كندوی عسل وجود دارد. این حفرا با فضای تیمپاتیك در ارتباط بوده و به عنوان یك منبع ذخیره هوایی فضای تیمپاتیك عمل كرده و از تغیرات فشار داخل آن تا حدود زیادی جلوگیری میكند.

نكته: زائده ماستوئید پس از تولد به پیدایش و در بین 2تا5 سالگی شروع به تشكیل حفرات هوایی كرده و در سن 6تا12 سالگی كامل می شود. لذا در سن كمتر از یك سالگی ماستوئیت واقعی برزو نمی كند.

لوله یا شیپور استاس (Eustachian Tube) :
شیپور استاس چند رابط گوش میانی با نازوفارنكس بوده و مسئول تأمین و تهویه هوای گوش میانی است. یك سوم اول ان استخوانی و مابقی آن غضروفی است. قسمت انتهایی آن به دلیل خاصیت الاستیسیته در حالت عادی روی هم خوابیده و بسته شده است اما در موقع بلع خمیازه كشیدن. مانوروالسالوا و … باز می شود.
چند نكته: 
 شیپورذ استاش در كودكان افقی تر است لذا مواد و میكروبهای موجود در نازوفارنكس راحت تر می توانند وارد گوش میانی شوند. این مسأله یكی از علل شیوع بیشتر عفونتهای گوش میانی در كودكان نسبت به بالغین است.
 عضلات كشنده و بالا برنده كام مسئول بازكردن دهانه شیپور استاس در موقع بلع هستند.

قیمت فایل فقط 10,400 تومان

خرید

برچسب ها : آناتومی گوش , گوش , آناتومی کاربردی گوش , پروژه , پایان نامه , تحقیق , مقاله , پژوهش , دانلود پروژه , دانلود پایان نامه , دانلود تحقیق , دانلود مقاله , دانلود پژوهش

نظرات کاربران در مورد این کالا
تا کنون هیچ نظری درباره این کالا ثبت نگردیده است.
ارسال نظر